آنچه به آن فکر می کنیم گسترش می یابد . بنابراین ، می توانیم دنیای درونمان رابه نفع یا برضدخودبه
خدمت بگیریم . پس تصاویری ازشادکامی وسعادت خودخلق کنیم وبامشاهده روز بروزاین تصاویر،
آنها رادرجهان مادی خودبه واقعیت برسانیم .
کوله بارمادی خودراازهمین امروزسبکترکنیم تاانرژی کمتری ازما بگیرد، تاازاسارت آن رهاشویم ، تابی
دغدغه ، دیگران رادرآن سهیم کنیم ، تاآرامترشویم .
دشمنیهاراازافکارمان بیرون کنیم . شعورجاری درهمه انسانهاجاری است .
وقتی که به هم متصلیم ، تلنگری هم بسیاردردآوراست ، چه رسدبه تنفرودشمنی .
آرام باشیم ، سکوت وآرامش راتجربه کنیم وبه خدا گوش کنیم تاراه حل مشکلاتمان رابیابیم . مشکلات
خانوادگی ، مالی ، جسمی ، درونی وانرژی درونیمان رااززیبایهایی بگیریم که مارادربرگرفته اند. بدین
گونه این جریان انرژی منشاء قدرت وبردباری مامی شود .
خشم ورنجش سبب پریشانی وارتباط وگفتگوسبب آرامش است ، خشم خودازدیگران رادرگفتگوباآنان
مطرح کنیم وقتی که شادمانی رابرای خودمی خواهیم ازمامی گریزد، ووقتی که آنان رابرای دیگران
می خواهیم ، خودمان هم پیدایش می کنیم .
ذهن خود راازهمه نامسکنهارهاکنیم وبه شیوه خودباخداارتباط برقرارکنیم .تردیدهایمان رادرباره آنچه
معجزه می دانیم دوباره بررسی کنیم وذهنی بازوبی قضاوت راجایگزین تردیدهایمان کنیم .
دلیل آمدن مااشایی نیست که به دورخودجمع کرده ایم . آنچه درآخرین لحظه ازخودمی پرسیم این
است که چقدربه اندیشه های خودوبه آنهایی پرداخته ایم که درمسیرزندگیمان قرارگرفته اند.
خودراببخشیم . اشتباهات گذشته رادرسهایی برای تعالی ببینیم وخودراازاتهامهای گذشته رهاکنیم
وآزادباشیم .
